Voor meer info of boeking, aarzel niet om ons te contacteren!
Wim Vermonden Vocals, guitar
Rob Sips Lead Guitar, backing vocals
Hans Van Gaveren Bass
Jan Sips Drums, backing vocals
Het begin van BADGER brengt ons terug naar het begin van de eeuw. Badger??? Jawel, Badger..
In het weekend werd er ergens in de kempen al eens een pint gedronken in de garage, een kot gelijk ze zeggen, waar er hier en daar al wel eens een feestje werd gegeven. Vier kempenzonen, Janx2, Wim en Bert hadden een beetje teveel optredens bezocht en zagen hier wel toekomst, en interessante en gerstrijke zondagavonden in.
Het hing dus in de lucht: onze eigen groep beginnen. Veel gezeverd, zo gedaan: een bierkaartje werd bovengehaald en enkele beloftes genoteerd: "Jan S zou zijn energie vanaf nu gaan uitwerken op een drumstel, Wim zou na een ver en duister verleden bij Moses zijn gitaar nog eens afstoffen, Bert zou zich een luxe basgitaar aanschaffen en Jan C mochten we vanaf heden onze zanger noemen." - Mind's Eye werd geboren... Mind's Eye??? Jawel, Mind's Eye!
Al snel bleek dit geen geweldige combinatie te zijn. De groepsnaam bleek al te bestaan, de Cassiers zag het 'zingen' niet zitten, Wim zijn versterker ging niet hard genoeg en den Bert had meer in het betere toogwerk dan in de bas gezien. Er kwam dus niet veel van terecht en ons 'project' werd al snel uit de geschiedenisboeken geschrapt.
De garage stond echter nog wel steeds recht, en hier begon Jan met Rob geregeld eens te jammen. Op café (heel toevallig) werd bij een babbel aan de toog duidelijk dat Wim wel zin had om terug te komen spelen. Hij werd prompt tot zanger gebombardeerd en al snel kwamen de nummers aangevlogen. Na een jaar 'naamloos' te repeteren werd de groep 'Badger' gedoopt. Na tal van privé bas-lessen kwam Bert het viertal terug vervolledigen.
Al gauw bleek echter dat de basgitaar liever een beetje op zichzelf dan bij Bert was, en er werd een uitleencontract gemaakt, gratis vruchtgebruik, en bij aankoop zou er nog maar 99,9% van de som moeten betaald worden. Wim beperkte zich tot het vruchtgebruik, al werden er buiten een invalbeurt van de Cassiers niet veel vruchten geplukt op de bas gedurende lange tijd.
Elders in de noorderkempen was er ondertussen een hardcore groep, Embodiment Of Fire, waar de bassist wel zin had om voor en na wat bij te bassen. Via Rob, want die speelde daar ook, kwam Ben op het toneel. Hij zorgde mee voor een nieuw geluid. De garage werd leeggemaakt en omgeruild voor de kerkers van een betonnen burcht ergens anders in Zoersel. Daar was de kelder! Uit een boek werd iets opgevist over een graaf Gordon, en voila! Daar stonden de Greyhounds! Er werd veel gerepeteerd, vanalles geschreven en gedronken, maar niet zo veel opgetreden. Ben had nog een paar katten lopen om te gaan geselen, en vertrok helaas. Terug bij af...
Even verder met z'n drieën, maar een rockgroep zonder bas is als een café zonder bier, nogal plattekes dus. Plattekes is niks waar ze bij Moses aan denken, maar blijkbaar liep daar nog iemand die stiekem toch te overtuigen was om naast Horny Moses nog muziek te spelen, en dan nog niet onder de naam "metal"...... Dit hadden ze in heel Zoersel en omstreken niet gedacht! De kelder maakte ondertussen plaats voor wat meer wattage en de bijhorende dB. De sound werd nog wat meer op zijn plaats gelegd, en de Schutters werden ook wat meer naar binnen gekapt (hoe vol kan een fleske zijn?). Tijd voor een demo! Bij gebrek aan een raket werd die toch niet in de ruimte geschoten maar ge kunt hem toch al in ne cd-speler steken en da's al iets!
Tot binnenkort
The Greyhounds